Marcin Świetlicki - Le gusta este jardin?

Wojciech Weiss, Melancholik, 1894

Po zdjęciu czarnych okularów

ten świat przerażający jest tym bardziej.

Prawdziwy jest. Właściwe barwy

wpełzają we właściwe miejsca.

Wąż ślizga się po wszystkim, co napotka. Właśnie

nas dotknął.

Śnieg spadnie i zakryje wszystko.

Na razie jednak widać miasto – czarną

kość rozjaśnianą niekiedy światłami

maleńkich samochodów,

usiadłem wysoko

i patrzę. Wieczór. Już zamknięte

wszystkie wesołe miasteczka.

Wieczór. Mężczyźni wracają z łupami.

Żarliwi księża zdolni do zbawiaenia

jedynie siebie samych. Szedł pies

z nami i śmierdział. Moje dokumenty

uległy rozkładowi. Wszystko co kochałem

uległo rozkładowi. Jestem zdrów i cały.

Niczego o mnie nie ma w Konstytucji.

1986