Anna Achmatowa - *** [Porzucił mnie, gdy pełnia była...]

Agata Bogacka, Heart, 2006

Porzucił mnie, gdy pełnia była,

Mój druh kochany. Trudna rada.

Żartował: „Linoskoczko miła,
Jak zdołasz żyć do listopada?”

Odpowiedziałam mu jak bratu,

Bez scen zazdrości, bez maniery,
Lecz powetować mi tej straty

Nie mogą nowe płaszcze cztery.

Jakkolwiek śliski świat zabawy,

Straszniejsza moc tęsknoty wielkiej.

Jak mój parasol chiński krwawy.

Natarte kredą pantofelki!

Wesołość wkoło wywołuje

Orkiestra. Uśmiech krasi usta.

Lecz serce czuje, serce czuje,
Że piąta loża będzie pusta.

1911

tłum. Leonard Podhorski-Okołów