Julian Tuwim - Wspomnienie

Joachim Weingart, Mimozy

Mimozami jesień się zaczyna, 
złotawa, krucha i miła, 
To ty, to ty jesteś ta dziewczyna, 
która do mnie na ulicę wychodziła. 
 
Od twoich listów pachniało w sieni, 
gdym wracał zdyszany ze szkoły, 
a po ulicach w lekkiej jesieni 
fruwały za mną jasne anioły. 
 
Mimozami zwiędłość przypomina 
nieśmiertelnik żółty - październik. 
To ty, to ty, moja jedyna, 
przychodziłaś wieczorem do cukierni. 
 
Z przemodlenia, z przeomdlenia senny, 
w parku płakałem szeptanymi słowy. 
Księżyc z chmurek prześwitywał jesienny, 
od mimozy złotej majowy. 
 
Ach czułymi, przemiłymi snami 
zasypialem z nim gasnącym o poranku,  

w snach dawnymi bawiąc się wiosnami, 
jak ta złotą, jak tą wonną wiązanką...