Anatol Stern - Portret Malewicza

Kazimierz Malewicz, tors kobiety

Wyciął sobą kwadrat

na szkle epoki

wypchnął ze szklanym dźwiękiem

czarny kwadrat

okno na kosmos

Na ramie iskrzący się pył stuleci

tędy lodowaty wicher międzyplanetarny

tędy pierwsze rakiety

do ukrytych w nas

nieznanych wymiarów

...gdy jego przeżarte rakiem

szklanych opiłków

ciało

złożono w pryzmatycznej trumnie

podwórzowym psem na łańcuchu

wyła przyszłość

Brylant

okno

szklane szczęście

na podmoskiewskiej stacji

Jeszcze dziś kwitną tam jabłonki

Kazimierz Malewicz, Autoportret, 1912